De handen ineen

De handen ineen

De debattenreeks zit erop. Het woord is – bijna – aan de kiezer. Het waren mooie avonden. Met soms heel indringende vragen. Van mensen met serieuze zorgen, terechte kritiek en oprechte vragen. Wat bleek? Luisteren is een vak apart. Zeker voor politici, die vooral graag hun eigen resultaten willen rondbazuinen. Of hun eigen programma willen promoten. Luisteren betekent kritisch durven kijken naar wat er mis is gegaan. Of wat er beter kan. Dat is niet elke partij gegeven. Er werden bijvoorbeeld zorgen geuit over de slechte bereikbaarheid in Capelle. In reactie daarop deed een van de kandidaten uitvoerig uit de doeken dat zijn partij het gratis OV voor ouderen heeft weten te continueren. Maar wat heb je eraan als de bus gratis is, en de bus niet door jouw wijk rijdt?

Eén vraag is me bijgebleven. Het was de laatste vraag van een verkiezingsdebat in een buurtcentrum. Het was de vraagsteller opgevallen dat een aantal lijsttrekkers wel erg druk was met het benadrukken van wat zijzelf voor elkaar hadden gekregen. Of met kritiek leveren op anderen. Of met plannen die zijzelf wel even zouden gaan realiseren. Zijn vraag kwam er kort gezegd op neer of wij als lokale politici nu eens wilden stoppen met elkaar vliegen af te vangen. En of we de handen niet beter ineen konden slaan.

Het was de meest indringende vraag die we kregen. Blijkbaar wordt in deze campagne teveel het verkeerde signaal afgegeven. Het signaal dat de eigen partij het verschil maakt of het wel even zal regelen. Of het signaal dat de andere partij er niets van begrijpt. En dat signaal komt verkeerd over. Waarom? Omdat de burger wil dat het gemeentebestuur de grote vraagstukken van onze tijd serieus neemt en daar gezamenlijk de schouders onder zet. Of dat nu de woningnood is of de kinderarmoede, veiligheid of eenzaamheid, verduurzaming of bereikbaarheid.

Ik heb ter plekke de vragensteller het grootste gelijk van de wereld gegeven. Geen gekissebis, maar de handen ineen. Voor elkaar, voor Capelle. Ik denk dat de meeste (zwevende) kiezers dat gewoon willen. Geen boegeroep of borstgeklop, maar met verstand voortvarend aan de slag. Ik ben vóór!

Arwin van Buuren, lijsttrekker SGP Capelle aan den IJssel.